Muurgedicht Piet Paaltjens
Zwaarmoedig en diep romantisch het studentenleven meemaken. Heden ten dage lijkt het uit de mode. Een beetje feesten, beetje ambitieus voorbereiden op een carrière, de studenten van nu lijken maat weinig op de studenten uit de 19e eeuw.
Destijds had men nog studenten, zwaar getroffen door wankelmoedigheid, twijfel en depressie, die hun hart uitstorten in allerlei literaire frutsels, variërend van met spleen doordrenkte kitsch tot vrij aardig dichtwerk dat de tand des tijds nog een beetje heeft doorstaan. In doorrookte salons kwamen literair aangelegde studenten bijeen om hun werk onderling voor te dragen.
In die sfeer vinden we theologiestudent en corpslid François Haverschmidt (1835-1894), beter bekend als Piet Paaltjens, die in zijn zwarte maar hoogromantische verzen blijk gaf van zijn zieleroerselen enerzijds en het studentenleven in de 19e eeuw anderzijds.
Het corps was een veelvoorkomend thema in zijn werk; reden voor de reünisten uit het jaar 1949 om, ter gelegenheid Van hun 60e dies, een deel van zijn toch wat ironische lofrede ‘Aan u mijn groet, o Leidsch Studentencorps' uit 1889 op de zijkant van de door hem veel bezochte Sociëteit aan te brengen — zonder ironie.
Virtus Concordia Fides (Deugd, Eendracht en Trouw) is de zinspreuk van het Leidsch Studenten Corps.