De Pieterskerk werd in 1048 gebouwd als kapittelkerk en gewijd aan Petrus. Bij deze vroeg-Romaanse kruisbasiliek hoorde een immuniteitsterrein dat werd omsloten door de toenmalige rivier de Rijn en een aantal sloten op de plaatsen van Achter Sint-Pieter en de huidige Kromme Nieuwegracht.
Op dit immuniteitsterrein verrezen rondom de kerk claustrale huizen voor de kannuken van het kapittel. Deze huizen waar gericht op de kerk. Tot de Reformatie in 1580 was het kerkhof, net als de andere immuniteitsterreinen in de stad, alleen toegankelijk voor geestelijken. Daarna werd het kerkhof bij de stad getrokken waarop in de 17de eeuw de Pieterstraat en de Buerestraat (Keistraat) werden aangelegd.
De huizen die na de Reformatie op het immuniteitsterrein werden gebouwd, waren niet meer op het kerkhof gericht, maar op de Kromme Nieuwegracht. Aan de kerkhofzijde verrezen de koetshuizen. In 1656 werd de kerk aan de Waalse Gemeente gegeven. De beide Romaanse torens raakten tijdens de orkaan van 1674 beschadigd en werden vervolgens gesloopt. De kerk is tussen 1953 en 1970 gerestaureerd.
Legenda:
Grens van de immuniteit van St.-Pieter
Middeleeuwse perceelsgrenzen
17de-eeuwse gevellijn