Your local guide
De Schaal Vroeger stonden hier serieuze cilinders Ze zorgden voor werk en gaven ons letterlijk licht Nu zit ik op mijn terp van verpakte vervuiling Groen gecultiveerd, zorgvuldig ingericht voor wat verpozing van verwende kinders Ik zet mijn elleboog op de knie en tuur naar een horizon vol stadse hindernissen Het hindert geenszins mijn gemoed […]
“Gedichtenbank” Ontwerp Tomasz Vetulani Uitvoering: De Wilde Metaal, de Bilt In opdracht van: De Stichting Voorveldse Polder Gefinancierd door het Ondernemersfonds VoorveldsePolder en het Initiatievenfonds van de Gemeente Utrecht
flarden ochtendnevel trekken traag de polder in vogelslag en wildzangh doen de dag beginnen dan valt het eerste zonlicht Utrecht binnen op de camping zindert hier en daar een vroege zin Fred Penninga
Gedicht: O Utreght, lieve Stadt hoe soud ick U vergeeten Almosten ver van U mijn dagen sijn versleten Tien mael op eenen dagh verhef ick uwen stadt Die soo mijn oordeel lijt et al te boven gaet Want als mijn trurigh herdt denckt aen die werde sielen Die doen ic afschijt nam mijn om het […]
Er zijn plekken in de stad waar mensen niet graag heen gaan maar als je er komt, onverwacht is het er veel fijner dan je dacht Zoals je in de mooiste bossen soms een vogeltje hoort zwijgen Zoals in een wolk van armen een kleine regenbui soms lacht Zo moet voor dingen die erg zijn […]
Zolang je maar geen loflied schrijft. Zolang je maar bereid blijft niet te zingen, maar te fluisteren als water – murmelend door de goto boven je hoofd, ruisend in de buizen onder onze voeten Zolang je inziet dat de stad een deel van jou is, evengoed als andersom. Zolang je voelt dat elke stad de […]
Verhuizen We verhuizen en we laten achter: ruimte, tijd We trekken lijnen van punt naar punt, we tekenen ons leven uit in steen want we verhuizen we nemen mee: alles, niets, elkaar. We sluiten de deur voor het laatst, tellen de sleutels na en leveren ze af. We verhuizen, over en weer, totdat we ergens […]
een straat in de zon en vanuit een open raam je lievelingsmuziek Zijschrift
zet het blauw van de zee tegen het blauw van de hemel veeg er het wit van een zeil in en de wind steekt op Willem Hussem
Gedicht Sonnenborgh Maar het is die goddelijke nacht onder de druppelende Sterrenwacht waar ik zo naar verlang mijn kille monddruk op je natte wang allebei zo weerloos naakt – nu al zeventig jaar later heeft mij nooit een druppel water meer zo gul en geil gesmaakt. Fort Worth, bijna 26 November 2008 Leo Vroman
