Verhuizen – Gedicht van Ingmar Heytze

Verhuizen

We verhuizen en we laten achter: ruimte, tijd
We trekken lijnen van punt naar punt,
we tekenen ons leven uit in steen

want we verhuizen we nemen mee: alles,
niets, elkaar. We sluiten de deur voor het laatst,
tellen de sleutels na en leveren ze af.

We verhuizen, over en weer, totdat we ergens
binnenstappen, vreemd bekend, alsof
er op ons werd gewacht.

Het ochtendlicht door nieuwe gordijnen,
geïmproviseerde koffie uit een steelpan
tussen stapels dozen, potten verf –

het is vlakbij,
we raken het aan,
we zijn al bijna thuis.

Ingmar Heytze